شرخر

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [شَر/خَر]

اسم مرکب

1. کسی که ملک و مال مورد اختلاف یا چک و سفتة برگشتی را از صاحبانشان به بهای ارزان می‌خرد.
2. شَرخَر کسی است که در امور متنازع فیه با دادن وجهی به یکی از متداعیان حق او را بخرد و در همه مراحل تا حصول نتیجه نهائی خود را جانشین او سازد. کسی که ملک و مال مورد اختلاف یا چک و سفته برگشتی را از صاحبانشان به بهای ارزان می‌خرد.

منابع

• فرهنگ لغت معین