شوان

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /شَوان/

اسم

شوان

1. شبان، چوپان.

ریشه شناسی۲

• شوان._ش ُ / ش َ/

1. نگاهدارنده گوسفند.
2. نام پسر علیدادخان از پارسی گویان هند است.

ریشه شناسی۳

• [ ش ُ ] (اِخ )

1. تیره‌ای از ایل کَلهُر. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 61)
2. رجوع شود به ایل کلهر شود.

ریشه شناسی۴

• [ ش َ ] (اِخ )

1. کوهی است در نزدیکی بستان‌ابن‌عامر. در اینجا کوه دیگری موسوم به شوانان نیز هست.