شکار

بهرام گور در شکار

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /شِکار/

اسم

شکار

1. حیوانی که توسط حیوان دیگر یا انسان گرفتار یا به دام افتد. صید.
2. (عامیانه): ناراحت، رنجیده.

واژه‌های مشتق شده

• شکارگاه

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• ایتالیایی: caccia
• انگلیسی: game
• hunt
• caccia
• victim
• venery
• ravin
• raven
• quarry
• prey
• predatin
• hunt
• hank
• game
• chase
• chace
• huntsman
• gamy

• snipe
• raptatory
• raptatorial
• rabbit
• prowl
• poach
• lurk
• lark
• jaeger
• gamey
• falconry
• big game
• turtle
• sport
• predatory
• predatorial
• predator
• predacious

• predaceous
• leash
• hound
• hawk
• harrier
• foxhound
• fowl
• retriever
• artemis
• tufter
• put to
• falconer
• diana
• buck fever
• wing shooting
• actaeon

منابع

• فرهنگ لغت معین