فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /صفَت/برتَر/

  اسم مرکب

ویرایش

صفت‌برتر

  1. (ادبی): در دستور زبان، صفتی که با آن موصوفی را در صفتی مشترک با یک یا چند موصوف دیگر می‌سنجند و آن را بر موصوف‌های دیگر برتری می‌دهند. نشانه آن «تر» در آخر صفت مطلق است، مانند : باهوش‌تر، بزرگ‌تر. صفت‌تفضیلی.

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ فشرده انگلیسی به فارسی آریانپور