ضاحکه

(حِ کَ یا کِ)

عربی

1. ضاحکة

(اِ

فارسی

1. مؤنث ضاحک.

اسم

1. دندانی که وقت که خندیدن پیدا شود، یکی از چهار دندان که مابین انیاب و اضراس

جمع

1. ضواحک.

منابع

• فرهنگ لغت معین