طرق

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ترق

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /طَرْق/

مصدر متعدی

طَرق

1. زدن.

مصدر لازم

1. شاشیدن ستوران در آب.

اسم

طُرُق

1. جمع طریق؛ راه، آیین، راه‌ها، روش‌ها.

زبان دیگر

• نیاهندوایرانی

اسم

طِرِق

1. اسهال، به تِرتِر افتادن، مدفوع آبکی، طِرقعت به معنی انسان اسهالی.

جستارهای وابسته

• طریقت، تروآ، تروجان.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: beeline ways and means institutionalism