طنبور

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /طَنبور/

اسم

طنبور (موسیقی‌ایرانی)‎

1. ساز زهی بطول تقریبی هشتاد سانتیمتر با کاسه گلابی شکل کوچک که از یک سطح نازک چوبی پوشیده شده، دارای چهار سیم است، و با تمام انگشت‌های یک دست نواخته می‌شود‌. تنبور.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین