عجب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /عَجَب/

شبه جمله

عجب

1. هنگام تعجب و شگفتی از چیزی، عمل کسی، یا وقوع رویدادی غیر منتظره و عجیب گفته می‌شود. شگفتی.

صفت

عُجْب

1. به خود نازیدن، تکبر، خودبینی.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: benedicite
• hoot

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین