عفن

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /عَفِن/

صفت

عفن

1. (قدیم): بدبو، گندیده، بوی‌گند.

   عفن ممکن است اصطلاحی آذری و از هجاوندی عَ -‌ فِن به معنی مخاط بینی با پیشوند تعجب عَ همراه باشد‌.

واژه‌های مشتق‌شده

• تعفن