فدائیان

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فَدائیان/

اسم مرکب

فدائیان (باطنی)‎

1. جمعِ فدایی، ویژگی آنانکه جان خود را برای دیگری یا رسیدن به هدفی در خطر می‌اندازند یا از دست می‌دهند.

   جواب را بوسیله همین پیک که از فدائیان است، بفرست. «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ خداوند الموت