فرزند خوانده

(~. خا دِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

اسم مرکب

1. پسر یا دختری که انسان او را به فرزندی خود قبول می‌کند.

منابع

• فرهنگ لغت معین