فرصت‌طلبی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /فُرصَت/طَلَبی/

اسم مرکب

فرصت‌طلبی

1. استفاده از هر زمان و فرصتی برای رسیدن به مقاصد شخصی.
2. (سیاسی): تغییر جهت و نظر بر مبنا و فراخور دگرگونی اوضاع؛ اپورتونیسم.

منابع

• فرهنگ فارسی معین