فرهی

فارسی

ریشه‌شناسی

• شاهنامه

آوایش

• /فَرَّهِی/

اسم مصدر

فرّهی

1. دارای فرّه بودن. شوکت، جلال.

   همش داد و هم دین و هم فرّهی/ همش تاج و هم تخت شاهنشهی «فردوسی»

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: grandeur

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه