فه

(فِ یا فَ)

طبری

اسم

1. چوب پهنی که کشتی بانان بدان کشتی را رانند.
2. آهنی بیل مانند که در میان آن چوبی و بر دو طرف وی ریسمانی بندند. یک شخص سر چوب را و دو کس دیگر هر یک ریسمان را به دست گیرند و زمین شیار کرده را بدان هموار سازند. مجرفه، پل کش، فهد.
3. تخته‌ای که برزیگران بدان زمین را هموار کنند.

منابع

• فرهنگ لغت معین