قاق

فارسی

ریشه‌شناسی

• ترکی

اسم

1. گوشت خشک کرده که آن را بریان کرده خورند، قدید.
2. میوة خشک که هستة آن را درآورده بخشکانند.

1. برکة بزرگ.

منابع

• فرهنگ لغت معین

صفت

1. خشک.
2. اسبی که در مسابقه عقب می‌ماند.

منابع

• فرهنگ لغت معین

اسم

• لهجهٔ هراتی: هر چیزی که نازک و خشک باشد، مانند( نان خشک وغیره.

قاق به آدم لاغر نیز گفته می شود.