فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /قُبح/۰

  اسم مصدر

ویرایش

قبح

  1. زشتی، ناپسندی، زشت بودن.
    امور و قضایا را برحسب آنکه ... با عینک سفید ... بنگری ... هر حسنی بصورت قبح درمی‌آید. «جمال‌زاده»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ لغت معین