قیدافه

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /قَیدافِه/

اسم‌خاص

قیدافه

1. نام زنی که در زمان اسکندر مقدونی که شهریار اندلس بود.

   جهانجوی بخشنده قیدافه بود/ ز روی بهی یافته کام و سود. «فردوسی»

منابع

• شاهنامه