مانی

فارسی

ریشه‌شناسی

• پارسی میانه (پهلوی)

آوایش

• /مانی/

اسم خاص

مانی

1. نقاش و پیامبر معروف ایرانی در دوران ساسانیان.

   چو بیدار گردی جهان را ببین/ که دیباست گر نقش مانی به چین «فردوسی»

• فرانسوی

اسم

مانیا

1. دیوانگی، جنون.
2. علاقه مفرط به چیزی یا عملی.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه