مجردات

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مُجَرَّدات/

اسم مفرد

مجردات

1. (فلسفه): جمع مجرده؛ عقول، نفوس، غیر جسمانی، و مجرد. عبارت از عقول عشره و نزد بعضی ارواح و ملایک. چیزهای بی‌ماده مانند ملائکه و عقول و جز آن.

متضادها

• جسمانی

منابع

• لغت‌نامه دهخدا
• فرهنگ لغت معین