مزدکی

فارسی

ریشه لغت

• پارسی میانه (پهلوی)

آوایش

• /مَزدَکی/

صفت نسبی

مزدکی

1. منسوب به مزدک، پیرو آیین مزدکیان.

منابع

• فرهنگ لغت معین