مسموع‌الکلام

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَسموع‌الکلام/

اسم مرکب

مسموع‌الکلام

1. متسوب به مسموع، ویژگی‌ آنکه سخنش برای همه قابل قبول و پذیرفتنی است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن