مسود

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مُسَوَّد/

صفت

مسود (قدیم)‎

1. سید، آقا، سرور.
2. سیاه کننده، و یه مجاز، نویسنده.
3. نوشته شده، سیاه کرده شده. مسوده.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین