معتزلی

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /مُتعزِلی/

صفت نسبی

معتزلی (ادیان)‎

1. پیرو فرقه معتزله.

   اندرین قول هم ز کور دلی/ ژاژاکی خورده است معتزلی. «شبستری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن