فارسی

ویرایش

ریشه‌ لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /مَغار/

مَغار (قدیم)

  1. غار، شکاف وسیع و عمیق در کوه. مغاره.

مُغار (فنی)

  1. ابزار دستی قلم مانند با سرِ گوه‌ای، برای درآوردنِ شیار در چوب به کمک چکش.
  2. ابزار خراطی که برای تراشیدن چوب و شکل دادن به آن بکار می‌رود[۱].
  3. نوعی ابزار که از آن در منبت و کنده کاری روی چوب استفاده می‌کنند.

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس

پانویس

ویرایش
  1. ابزار شیار بر سنگ و چوب که مُغار نامیده می‌شوند مبیین این واقعیت هستند که حجاری و خراطی سازه‌هایی چون تخت جمشید تحت اراده مغان بوده است