مغلطه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَغلَطِه/

اسم مصدر

مغلطه

1. کلام غیر منطقی برای گیج کردن و گمراه کردنِ مخاطب و خارج کردنِ او از موضوع.
2. سخنی که کسی را به غلط و اشتباه بیندازد.

---

ترجمه
انگلیسی: chicane pettifog

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین
• Fallacy