مغلوط

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَغلوط/

صفت

عربی

1. دارای غلط، با غلط، غلط‌دار.
2. مغلوط اسم مفعول از ریشه غلط بمعنی اشتباه و منظور اشتباه شده یا مشتبه می‌باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین