ممیز

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مُمَیَّز/

اسم

مُمَیِـّز

1. (قدیم): تشخیص دهنده نیک از بد، تمیز دهنده و به مجاز، دانا، آگاه، بافراست.
2. (اداری): تشخیص دهنده میزان مالیات، ارزیاب.
3. (ریاضی): نشانه‌ای بشکل «/» که در نوشتنِ اعداد اعشاری بین واحد‌های کوچکتر از یک قرار میگیرد.‌

صفت

مُمَیَـّز (قدیم)‎

1. تمیز دادن. تمیز داده شده، جدا شده، ممتاز، مشخص.

واژه‌های مشتق شده

• ممیزه، ممیزی

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین