ریشه نام پارسی، مُنا در پارسی پهلوی به چَمارِ خدا و پادشاه آمده است. مُنا در ریشه پارسی (خط / زبان پهلوی اول) یعنی شایسته شاهی و همچنین به معنی اوستایی یعنی مظهر پاکی. در ریشه پهلوی دوم مُنا به معنی یکتا و بی مانند است.
