مها

نامی با ریشه ایرانی:

که اگر مِها(meha) خوانده شود به معنی بزرگتر/بزرگ است.

و اگر مَها(maha) خوانده شود به معنای ماه زیبا/منسوب به ماه میشود.

(ماه=مه+ا=حرف ندا)

که حافظ و مولانا هم در شعر هایشان از این نام استفاده کردند.

حافظ خطاب به ماه میگفته،

و مولانا خطاب به معشوقش.

در زبان عربی:

نام نوعی گاو سفید است که چشمانی شبیه آهو دارد بنابراین میگویند که چشم آهو شبیه به چشم « گاو مها » است. 

در مازندرانی:

به معنای مَه و غبار است.

و به افراد مرموز و مَه آلود میگویند.

در ترکی:

به معنای سنگ/یاقوت کبود(آبی تیره یا سرمه ای) است.