مهی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مَهی/

اسم مصدر

مهی

1. بزرگی، عظمت.

   که هست این سزاوار شاهنشهی/ جز این را نزیبد کلاه مهی «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه