نایاب

فارسی

ریشه لغت

ایرانی

آوایش

• /نا/یاب/

صفت مفعولی

نایاب

1. آنچه یافت نمی‌شود یا امکان دسترسی به آن وجود ندارد، نادر، کمیاب.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: extinct

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن