نره‌شیر

فارسی

ریشه‌شناسی

• شاهنامه

آوایش

• نَرّه/شیر/

اسم مرکب

نره‌شیر

1. شیر نر. تحلویحا مرد جنگجو و شکست‌ناپذیر.

   نباید که آن بچّهٔ نره شیر/ شود تیز دندان و گردد دلیر «فردوسی»

مترادف‌ها

• درنده شیر

منابع

• شاهنامه