نشیم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /نِشیم/

اسم

نشیم

1. آشیانه مرغان. جای نشستن.

   نشیم تو رخشنده گاه منست/ دو پرّ تو فرّ کلاه منست. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه