فارسی ویرایش

ریشه‌شناسی ویرایش

  • شاهنامه

آوایش ویرایش

  • /نوش/آذر/

  اسم ویرایش

نوش‌آذر

  1. نام یکی از فرزندان اسفندیار که هنگام زندانی وی، از او در دژ مراقبت می‌کرد.
    یکی مایه‌ور پور اسفندیار/ که نوش‌آذرش خواندی شهریار «فردوسی»

  نام‌‌جا ویرایش

  1. آتشکده نوش‌آذر، نیایشگاه مشهوری در شهر بلخ بود، که در دوره‌های بعد نیایشگاه ادیان، بویژه در زمان کوشانیان محل پرستش بودا شد.[۱]
    ز خون‌شان به نوش‌آذر، آذر بمُرد/ چنین بدکنش خوار نتوان شمرد «فردوسی»

پانویس ویرایش

  1. نوبهار، نووَهار. طاق نوبهار. ناواویهارا (سنسکریت). آذرنوش، آتشکده نوش‌آذر.

منابع ویرایش

  • فرهنگ شمس/ شاهنامه