نیمکره

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /نیم/کره/

اسم مرکب

نیمکره

1. (نجوم و جغرافیا): هر یک از دو نیمه کره زمین که خط استوا آن را تقسیم می‌کند.
2. (ریاضی): حجمی که از نصف کردن کُره با صفحه گذرنده از هر یک از قطرهایش بدست می‌آید.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن