هتک‌ستر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /هَتکِ/سِتر/

اسم مرکب

هتک‌ستر (قدیم)‎

1. دریدن پرده کسی، و به مجاز رسوا کردن او.

   کشف این سرّ و هتک این ستر ... الّا از جانب طوطی نمی‌دانم. «ظهیری سمرقندی»

واژه‌های مشتق شده

• هتک ستر کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن