هتک‌حرمت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /هَتکِ/حُرمَت/

اسم مرکب

هتک‌حرمت (احترام)‎

1. بی‌احترامی؛ بی‌حرمتی؛ بی‌ادبی.

   فکر کنم آیا ضربات چماق هتک حرمتی نسبت به من محسوب شده یا نشده است. «محمد قاضی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن