هشت

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /هَشت/

اسم

هشت

1. (ریاضی): عدد اصلی بین هفت و نه (۸)

فعل

1. منسوب به هَش؛ گذشته سوم شخص مفرد از مصدر هشتن به معنی گذاشت.

استعاره

1. هشت کسی گرو نُه بودن کنایه از: درآمد کم هزینه زیاد داشتن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین