وبا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /وَبا/

اسم

وبا (پزشکی)‎

1. بیماری عفونی حاد و بسیار واگیر ناشی از نوعی باکتری که باعث اسهال و استفراغ‌ شدید، درد عضلانی، و شوک می‌شود.

   اطباء می‌دانستند که علاج مرض وبا تریاک است ولی از داروی طاعون اطلاعی نداشتند. «خداوند الموت»

2. نوعی بیماری عفونی و همه گیر و مسری.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین