وصل

(وَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی
• ‏وَسلیدن = وصل کردن وَسلش، وَسل = وصل {وسلیدن: ریخت دیگری از وَستن ( بستن ) ( بسنجید با گسستن و گسلیدن ) . به معنای به هم بستن، به هم رساندن و . . . } استاد محمد مقدم، وصل و فصل عربی را دارای ریشه ٔ ایرانی می داند ( بن مایه: راهنمای ریشه فعل های ایرانی، صفحه ۳۶ ) . آیا وس ل ( ریشه توسل ) نیز ‏به همینجا مربوط است؟} وسل= وصل= وستن، بستن، وسلش، وسلیدن، وسلاندن، وس، وست، پیوستن، پیوند، به هم رسیدن، به کار افتادن برگرفته از فرهنگ نامه ( ( چیلو ) ) . اسل شناسی واژگان فارسی از ( ( زبان روزمره ) ) و ( ( زبان سازی دیرینه و نو ) ) .

مصدر لازم

1. پیوستن، به هم رسیدن.

مصدر متعدی

1. پیوند کردن، پیوند دادن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(وُ یا وِ)

اسم

1. استخوانی که نشکند و با استخوان دیگر نیامی‌زد.
2. فراهم آمدنگاه دو استخوان، محل اتصال دو استخوان ؛

جمع

1. اوصال.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگليسی:connection

انگلیسی

on

• on hook
• hook up
• couple
• connect
• conjoin
• on off switch
• interconnect
• screw
• plug
• interface
• yoke
• plug in
• line of sight
• line of vision