پد

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /پُد/

اسم

1. پود، تار و پود، نخ نازک که در قالیبافی استفاده می‌گردد.
2. پده: چوب پوسیده که آن را آتش گیره کنند، حرا.

ریشه شناسی۲

پِد

1. گاهی به صورت اصطلاح باستانی پت نیز مسموع می‌گردد.
2. جا خوش کردن، ریشه دواندن، گره زدن.

   پِد باقلَدِ.

   ریشه دواند.

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: self defense

منابع

• فرهنگ لغت معین