پدرام

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /پِدرام/

صفت مرکب

پدرام

1. آراسته، نیکو. خوش و خرّم. خجسته، فرخ. همیشه، پاینده.

   دلش کرد پدرام و برداشتش/ گرازان به ابر اندر افراشتش. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه