پستایی

فارسی

(پَ)

(ص نسب.)

1. رویة برش شدة چرم که آماده برای دوختن

استعاره

1. ذخیره، اندوخته.

منابع

• فرهنگ لغت معین

پستایی به معنای نوبتی و نوبت بندی نیز استفاده میشود نام نوعی بادام است که دارای کیفیتی متوسط است رویه گیوه را پستایی می‌گفتند که از نخی بسیار محکم و بادوام بنام نخ ارگاج یا ارگاچ بافته میشد سپس به کف دوخته میشد