پی‌در‌پی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /پَی/دَر/پَی/

صفت

پی‌در‌پی

1. متوالی، پشت سر هم.

   من از این تفقدات پی‌در‌پی سپاسگزارم. «فروغی»

2. (قدیم): بطور متوالی، پشت سر هم.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن