چرمه

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /چَرمِه/

اسم

چرمه

1. اسب، اسب سفید. در شاهنامه اسب منوچهر.

   پر از خشم و پر کینه سالار نو/ نشست از بر چرمهٔ تیزرو «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه