چغانه

فارسی

ریشه‌ لغت

• ایرانی

آوایش

• /چَغانِه/

اسم

چغانه (قدیم)‎ (موسیقی‌ایرانی)‎

1. منسوب به چغان. از سازهای ضربی و کدوی خشکی بود که درون آن را سنگریزه می‌ریختند و هنگام رقص و پایکوبی متناسب با وزن رقص آن را تکان می‌دادند.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس