چلخع

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /چِلْخَع/

اسم مصدر

چلخع

1. مترادف خالص در زبان فارسی، زمانی صرف می‌شود که از خلوص و عیار چیزی بحث گردد.

   چلخع سو دِ بؤ؟

   همش آب خالیه که؟

استعاره

1. چلخع قؤدؤقدَن نَخِر اُلمَز: از کُرّهٔ خالص گلّه تشکیل نمی‌شود.

منابع

• فرهنگ شمس