چکاو

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [چَ]

اسم خاص

چکاو

1. نک چکاوک.
2. پرنده کوچک خوشخوان.

   چو خورشید برزد سر از برج گاو ..... ز هامون برآمد خروش چکاو

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5