چی

فارسی

ریشه‌ لغت

• اوستایی

آوایش

• /چِی/

ضمیر

چی

1. (گفتگو): چه، چه‌چیز، کدام‌چیز.
2. چی یک پسوندِ اوستایی است
3. از فارسی میانه𐭬𐭤‎ čē، «چه، که»

پسوند

1. (پسوند): جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکب، که بر نسبت، دارندگی، و شغل دلالت می‌کند. تفنگ‌چی، جارچی، گاری‌چی. ارابه‌چی، درشکه‌چی، تماشاچی.
2. نسبت و اتصاف.

زبان دیگر

اسم

1. به معنی خام یا ناپخته برخی خوراکی‌ها مانند گوشت.
2. پسوندی است دال بر ورزنده کاری و شغلی و آن به (کفش‌گر)، یالان‌چی (دروغگوی، مقلد)

واژه‌های مشتق شده

• چی‌نه

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ واژه های اوستا