چیلچیلیک

فارسی

ریشه شناسی

• بهاری

آوایش

• [چیل/چیلیک]

اسم

چیلچیلیک

1. به زبان فارسی هیزم، خار و خاشاک، جهت احیای آتش بویژه برای گُر گرفتن آتش در گویش بهاری.

   دوو گِد چیلچیلیگ یِق گَتِه.

   پاشو برو هیزم جمع کن بیار.

مترداف‌ها

• آلیشُق